Het missionaire engagement komt voort uit een diepgevoelde betrokkenheid met de mensen op de wereld, met name met diegenen die het minder goed hebben. Pas als deze solidariteit gevoeld wordt, en het lijden en het onrecht gevoeld wordt als onrecht dat de h�le mensheid aangedaan wordt, komt men daadwerkelijk tot actie.
Actie
Belangrijk is dat deze betrokkenheid niet alleen gevoeld wordt, maar ook getoond. Getuigenis afleggen is belangrijker dan beleren; doen belangrijker dan belijden met de mond. Er zijn een aantal vormen van getuigenis die volgens Paus Johannes Paulus II met name belangrijk zijn:
- Het tonen van aandacht en liefde voor met name de arme en lijdende mens door de inzet voor vrede, gerechtigheid, en mensenrechten.
- 'Nee' zeggen tegen de corruptie van politieke en economische machten.
- Het erop nahouden van een sobere levensstijl en het delen van goederen met de armsten.
- Bescheiden zijn, vooral ten opzichte van jezelf, en bereid zijn het eigen gedrag te corrigeren.
Protest
De inzet voor een verbetering van de wereld is vaak geen goed nieuws voor de rijken en de machtigen. De bestrijding van onrecht, het aan de kaak stellen van onrecht en onrechtvaardige economische structuren, is niet alleen een vorm van bewustwording, maar ook een vorm van protest. Protest tegen bestaande machtsverhoudingen. Zelfs is het op een bepaalde manier te begrijpen als een vorm van bekering: niet per se tot het katholieke geloof, maar tot het inzicht dat schijnbaar onvermijdelijke situaties wel degelijk veranderd kunnen worden.
Moed
Behalve genoemde kenmerken, is er voor missie ook een hoop moed en lef nodig. De missionaire inzet kan betekenen dat men moet breken met de 'normale' gang van zaken binnen de samenleving; dat men te maken kan krijgen met weerstand en onbegrip; dat men zich in sommige gevallen zelfs de woede van de gevestigde machten op de hals zal halen. De mensen op missie lijken hierin op de bijbelse oervader Abraham, die ook, gedreven door het visioen van gerechtigheid en vrede, de veiligheid van het oude en vertrouwde opgaf om op zoek te gaan naar het beloofde land. De vergelijking die ook wel wordt gemaakt is die van de navolging van Christus: In de missie geeft men zichzelf aan anderen, of dat nu wereldwijd gebeurt, in Nederland of in de parochie.
Een dergelijke levenshouding, die niet alleen beleden wordt met de mond maar ook uitgeoefend met daden, heeft in deze tijd waarschijnlijk een grotere overtuigingskracht dan de strikte, christelijke, leer.
Moed
Behalve genoemde kenmerken, is er voor missie ook een hoop moed en lef nodig. De missionaire inzet kan betekenen dat men moet breken met de 'normale' gang van zaken binnen de samenleving; dat men te maken kan krijgen met weerstand en onbegrip; dat men zich in sommige gevallen zelfs de woede van de gevestigde machten op de hals zal halen. De mensen op missie lijken hierin op de bijbelse oervader Abraham, die ook, gedreven door het visioen van gerechtigheid en vrede, de veiligheid van het oude en vertrouwde opgaf om op zoek te gaan naar het beloofde land. De vergelijking die ook wel wordt gemaakt is die van de navolging van Christus: In de missie geeft men zichzelf aan anderen, of dat nu wereldwijd gebeurt, in Nederland of in de parochie.Een dergelijke levenshouding, die niet alleen beleden wordt met de mond maar ook uitgeoefend met daden, heeft in deze tijd waarschijnlijk een grotere overtuigingskracht dan de strikte, christelijke, leer.